1989 yılında, ODTÜ’de öğrenciyken, heyecan doluyoruz. Başörtüsü eylemlerine katılıyor, Ankara’nın susuzluğunu dindirecek kitaplar arasında dolaşıyoruz. İbrahim bize “Çete” adlı dergiyi gösteriyor. Bu dergiyi Nihat Genç ve Hakan Albayrak çıkarıyor. Neşeli, özgüvenli ve asi yazılarla dolu bir dergi. İbrahim’de, Zaman gazetesinin ardından satır satır okunacak bir içerik buluyoruz. Yazarlarıyla tanışıyor, doyumsuz sohbetlere dalıyoruz.

Nihat Genç’in işlettiği Sakarya Çay Ocağı’na sık sık uğrardık. Nihat Genç, çay ve sigara eşliğinde çevresine karşı rahat ve huzurlu bir tavır sergilerdi. O, yazma tutkusunu bize aşılayan kişiydi ve ilk kitapları için bizden eleştiri istedi. Milliyetçi ve dindar biri olarak bilinen Nihat Genç, Sakarya Çay Ocağı’nda farklı insanlarla bir araya geliyor, birlikte keyifli vakit geçiriyorduk.

Sakarya Çay Ocağı’nın yer değiştirmesinden sonra Nihat Genç’in Leman Dergisi’nde yazmaya başladığını öğreniyoruz. Bu kararımızı şaşırtıyor ama onu destekliyoruz. Nihat Genç, her ne olursa olsun, fikir namusunu koruyan bir kişiliğe sahipti. Çok para kazanabileceği yerlere gitmek yerine yazmaya devam etti. Çünkü yazmak onun için bir yaşam tarzıydı.

Nihat Abi’yle uzun zaman görüşemesek de, onun yüreğindeki yangını ve vatan sevgisini daima hatırlayacağız. Dualarımız kendisiyle ve umarım en kısa sürede sağlığına kavuşur. Nihat Genç, dik duruşu ve tavizsiz kişiliğiyle herkese örnek olmalı. Umuyoruz ki bu zorlu süreci atlatır ve yazmaya devam eder.